24. OCH! FILM FESTIWAL 17.02-4.03

24. OCH! FILM FESTIWAL 17.02-4.03


Ramowy program
24. OCH! FILM FESTIWAL
17.02-4.03.2023
Kino Fenix/Łowicki Ośrodek Kultury/DKF Bez Nazwy


17 II piątek
VOO VOO 19:00 – koncert otwarcia – płyta „Premiera”

18 II sobota
Wieloryb 18:00 – (sekcja główna – pokaz premierowy)
reż. Darren Aronofsky, prod. USA, 117 min.

19 II niedziela
Till 18:00 – (sekcja główna)
reż. Chinonye Chukwu, prod. USA, 130 min.

20 II poniedziałek
Moonage Daydream 17:00 – (sekcja dokument)
reż. Brett Morgen, prod. USA, 135 min.

21 II wtorek
Właściciele 19:00 – (sekcja główna – pokaz premierowy)
reż. Jiri Havelka, prod. Czechy, 96 min.

22 II środa
Blisko 19:00 – (sekcja główna – pokaz premierowy)
reż. Lukas Dhont, prod. Belgia,Holandia, Francja, 105 min.

23 II czwartek
Aftersun 19:00 – (sekcja główna)
reż. Charlotte Wells, prod. Wielka Brytania, USA, 98 min.

24 II piątek
Syndrom Hamleta 17:00 – (sekcja dokument)
reż. Elwira Niewiera, Piotr Rosołowski, prod. Polska, 85 min.
POKAZ SPECJALNY W 1 ROCZNICĘ AGRESJI FEDERACJI ROSYJSKIEJ NA UKRAINĘ

24 II piątek
Filip 19:00 – (sekcja główna – pokaz przedpremierowy)
reż. Michał Kwieciński, prod. Polska, 125 min.

25 II sobota
Fabelmanowie 18:00 – (sekcja główna)
reż. Steven Spielberg, prod. USA, 150 min.

26 II niedziela
Lunana. Szkoła na końcu świata – (sekcja główna)
reż. Pawo Choyning Dorji, prod. Buthan, Chiny, 130 min.

27 II poniedziałek
Rzeka 17:00 – (sekcja dokument)
reż. Jennifer Peedom, Joseph Nizeti, prod. Australia, 75 min.

28 II wtorek
Pisklaki 17:00 – (sekcja dokument – pokaz przedpremierowy)
reż. Lilia Duda, prod. Polska, 84 min.

28 II wtorek
Bezmiar 19.00 – (sekcja główna – pokaz przedpremierowy)
reż. Emanuele Crialese, prod. Włochy,Francja, 97 min.

1 III środa
Holy Spider 19:00 – (sekcja główna – pokaz przedpremierowy)
reż. Ali Abbasi, prod. Dania, Niemcy, Szwecja, 116 min.

2 III czwartek
Sundown 19:00 – (sekcja główna – pokaz przedpremierowy)
reż. Michel Franco, prod. Meksyk, Francja, Szwecja, 83 min.

3 III piątek
W gorsecie 19:00 – (sekcja główna – pokaz przedpremierowy)
reż. Marie Kreutzer, prod. Austria, Francja, Niemcy, 113 min.

4 III sobota
RAZ DWA TRZY 19:00 – koncert zamknięcia – program „Człowiek czasami serce otworzy”.

  • INFO:
    bilety filmy 15 zł *(od 24.01)
    karnety 140 zł – 12 filmów sekcji głównej (od 24.01)
    bezpłatne wejściówki na film „Syndrom Hamleta” (od 24.01)
    koncert VOO VOO 70/90 zł (od 17.01)
    koncert RAZ DWA TRZY 90/110 zł (od 23.01)
    * bilety dla młodzieży szkół średnich za okazaniem legitymacji 10 zł, dostępne tylko w kasie kina (od 24.01)

FOLDEREK DO POBRANIA

#ochfilmfestiwal2023]

Opisy filmów i imprez towarzyszących:

VOO VOO
Trudno znaleźć zespół podobny do Voo Voo, który od lat jest synonimem muzycznego kunsztu, a zarazem wciąż poszukuje i nie daje się wpisać w sztywne ramy podziałów gatunkowych. Grupa Wojciecha Waglewskiego znana jest przede wszystkim z niepowtarzalnych występów na żywo. Najnowsza płyta Voo Voo, zatytułowana „Premiera” (wyd. Agora), jest po części wynikiem doskonałej koncertowej passy, a także chęci zaprezentowania publiczności aktualnej formy zespołu. Większość utworów została zarejestrowana „na setkę” podczas improwizacji na żywo w studio. Na najnowszym krążku znajduje się 11 autorskich utworów, w tym „Ochota” i „Bezruch” z gościnnym udziałem Hani Rani oraz „Łajba” powstałej we współpracy z Mashą Natanson.

WIELORYB
Wielka kreacja aktorska Brendana Frasera w poruszającym filmie Darrena Aronofskiego. Film, który zachwycił publiczność i krytyków na Festiwalu w Wenecji.
Charlie już od lat żyje na marginesie świata. Uwięziony w małym mieszkaniu przez chorobliwą otyłość. Odrzucony, nie bez powodu, przez swoich bliskich, samotnie zmierza w życiową przepaść. Wystarczy jednak jeden impuls, jedno spotkanie, by zapalić w nim płomień nadziei na to, że jeszcze nie wszystko stracone. Charlie podejmuje próbę nawiązania dawno utraconego kontaktu z nastoletnią córką. Wie, że czeka go niesłychanie trudne spotkanie. Zdaje sobie sprawę, że ryzykuje utratę ostatniego złudzenia. Gotów jest jednak podjąć to ryzyko z wiarą, że także dla niego jest jeszcze szansa na odkupienie.

TILL
Rok 1955, Missisipi. Emmett Till, czternastoletni czarnoskóry chłopiec, spędza wakacje u kuzynów z Południa. Nieświadomy skali napięć na tle rasowym, pozwala sobie na drobny żart w stosunku do białej kobiety. Następstwa okazują się tragiczne – Emmett zostaje brutalnie zamordowany. Jego matka, Mamie Till, podejmuje heroiczną walkę o sprawiedliwość i przekuwa druzgocącą żałobę w działanie. Prawdziwa historia, która stała się symbolem oporu Afroamerykanów wobec rasizmu.

MOONAGE DAYDREAM
„Moonage Daydream” przybliża nam geniusz Davida Bowiego, jednego z najbardziej wpływowych artystów naszych czasów. Opowiedziana za pomocą wysublimowanych, kalejdoskopowych, nigdy wcześniej niewidzianych materiałów filmowych, pełnometrażowa, doświadczalna odyseja filmowa Bretta Morgena zgłębia twórczą, muzyczną i duchową podróż Bowiego. Film jest prowadzony przez narrację samego muzyka. Opowiedziane poprzez osobiste archiwalne materiały, niewidziane występy i zanurzone w muzyce i słowach Davida Bowiego, Moonage Daydream zaprasza widzów do wyjątkowego świata. W 2018 roku Morgen uzyskał dostęp do archiwum artysty, które obejmuje materiały z całego życia, w tym obszerny katalog niewidzianych wcześniej materiałów filmowych i osobistą kolekcję jego sztuki i poezji. Spędził cztery lata na montażu filmu, a kolejne 18 miesięcy na projektowaniu pejzażu dźwiękowego, animacji i palety kolorów.

WŁAŚCICIELE
Przebojowy debiut Jiříego Havelki obejrzało w kinach w Czechach ponad 300 tysięcy widzów! „Właściciele” brawurowa komedia w doborowej obsadzie, okraszona potężną dawką wyjątkowego czeskiego humoru. Pełne ciętych dialogów, lekko złośliwe studium ludzkich, a może raczej sąsiedzkich charakterów. Akcja nagrodzonego trzema Czeskimi Lwami filmu, opartego na popularnej sztuce teatralnej, rozgrywa się w trakcie zebrania współwłaścicieli pewnej praskiej kamienicy. Prym podczas spotkania wiedzie przewodnicząca Zahrádková, która chce wcielić w życie swój plan. Przez kobietę przemawia chęć uratowania budynku wymagającego pilnego remontu. Problem w tym, że nie każdy podziela jej zdanie. A przy wspólnym stole spotykają się starsi, młodsi, idealiści, wolnorynkowcy, starzy lokatorzy oraz ludzie, którzy właśnie wprowadzają się do kamienicy. Jednym słowem, pełny przekrój czeskiego społeczeństwa. Wzajemne pretensje, uprzedzenia i stereotypy szybko biorą górę, zastępując spokojną, merytoryczną dyskusję. Zwłaszcza że każdy przekonany jest do swojej racji i niezbyt skory do pójścia na kompromis.

BLISKO
Najpiękniejszy film tegorocznego festiwalu w Cannes. Nagrodzone Grand Prix „Blisko” Lukasa Dhonta to sensualna, czuła opowieść o przyjaźni dwóch 13-latków. Léo i Rémi uwielbiają spędzać ze sobą czas, ich relacja jest intensywna, spontaniczna, żywa. Jednak głupie plotki, presja rówieśników i zagubienie w świecie, który nigdy nie jest oczywisty, powodują, że Léo zaczyna się oddalać i ranić Rémiego. Nikt we współczesnym kinie nie potrafi pracować z młodymi aktorami tak, jak autor pamiętnej „Girl” – z każdego gestu, spojrzenia, wypowiedzianego słowa kilkunastoletnich aktorów bije prawda. Dhont opowiada o bezradności, która jest nieodłącznym elementem dojrzewania – któż mając 13 lat, potrafi ocenić siłę swoich uczuć i decyzji? Młody belgijski reżyser nikogo nie ocenia i kieruje się niezwykłą empatią, która wyróżnia tylko największych humanistów światowego kina. „Blisko” staje się nie tylko pięknie sfilmowaną historią coming-of-age, lecz przede wszystkim uniwersalnym filmem o akceptacji swoich błędów i nauce przeżywania najtrudniejszych, najbardziej bolesnych emocji.

AFTERSUN
Debiut Charlotte Wells miał premierę na festiwalu w Cannes i z miejsca stał się sensacją sezonu. Osobista opowieść o wycieczce ojca i jego nastoletniej córki na wakacje do Turcji to jakby karta z pamiętnika reżyserki. To jeden z najpiękniejszych i jednocześnie najbardziej wstrząsających portretów rodzicielstwa we współczesnym kinie. Wells tworzy swój film z impresji i ulotnych emocji, opowiadając o budowaniu relacji ojca z córką, dojrzewaniu, ale także chorobie. Ogromna w tym zasługa Paula Mescala oraz Frankie Corio, którzy tworzą jeden z najbardziej niezwykłych duetów ojciec-córka w historii kina. Małe-wielkie arcydzieło. Czarny koń sezonu nagród, 7 nagród BIFA, w tym dla Najlepszego Filmu, 4 nominacje Gotham Awards, 5 nominacji Film Independent Spirit Awards.

SYNDROM HAMLETA
„Być albo nie być” – w warunkach wojennych te słowa nabierają zupełnie nowych odcieni. Kilka miesięcy przed rosyjską inwazją na Ukrainę grupa młodych ludzi przygotowuje spektakl, w którym Szekspir przemówi językiem ich własnych wątpliwości, lęków i marzeń. Stoją za tym różne doświadczenia „generacji Majdanu”. Jedni przepracowują traumy po powrocie z wojny w Donbasie, inni mierzą się z pytaniami, o co tak naprawdę toczy się ukraińska walka i jak powinien zmienić się ich kraj. Teraz życie, teatr i kino na moment stają się jednym, a my jesteśmy świadkami emocjonującej psychodramy.
To jeden z najgłośniejszych polskich filmów dokumentalnych minionego roku. Zdobywca Złotego Lajkonika na Krakowskim Festiwalu Filmowym i dwóch prestiżowych nagród na festiwalu w Locarno: Grand Prix Semaine de la critique oraz Independent Critics Award „Boccalino d’Oro” dla najlepszego filmu dokumentalnego.

FILIP
Frankfurt 1943. Filip to niezdolny do głębszych uczuć kosmopolita i uwodziciel. Choć w Polsce stracił całą rodzinę, w sercu nazistowskich Niemiec z powodzeniem wymyka się śmierci. Ukrywając swoje żydowskie pochodzenie pracuje jako kelner w restauracji ekskluzywnego hotelu. Korzysta przy tym z¬-e wszystkich uroków świata w otoczeniu luksusu, pięknych kobiet i przyjaciół z całej Europy. Jego życie to wielka, brawurowa prowokacja. Misternie zbudowany świat Filipa rozsypuje się jak domek z kart, gdy wojna zaczyna zbierać krwawe żniwo wśród jego najbliższych. Niebawem alianckie bombowce zmiotą z powierzchni ziemi tę tętniącą życiem wieżę Babel.
Powieść Leopolda Tyrmanda, na podstawie której powstaje film, została wydana w 1961 roku.

FABELMANOWIE
Steven Spielberg wraca do czasów swojego dzieciństwa, by opowiedzieć o dorastaniu Sammy’ego Fabelmana, wrażliwego nastolatka, wielkiego miłośnika kina i początkującego filmowca. Sammy przypadkiem poznaje dramatyczną rodzinną tajemnicę i odkrywa przy okazji, że kino w niezwykły sposób pomaga nam odkrywać prawdę o naszych bliskich i o nas samych. Podczas 80.ceremonii Złotych Globów, twórca Fabelmanów został uhonorowany dwiema statuetkami: za najlepszy film dramatyczny i za reżyserię. 7 nominacji do Oscara.

LUNANA. SZKOŁA NA KOŃCU ŚWIATA
Pawo Choyning Dorji nakręcił film będący afirmacją prostego życia w zgodzie z prawami natury. Mieszkający w stolicy Bhutanu Ugyen ma jasno sprecyzowany plan na życie. Mężczyzna marzy o karierze piosenkarza i w tym celu planuje wyjechać do Australii. Zanim jednak będzie mógł to zrobić, musi odbyć ostatni rok rządowej służby nauczycielskiej. Decyzją przełożonych trafia do najbardziej odległej wiejskiej szkoły. Położone na wysokości pięciu tysięcy metrów miejsce nie ma nic wspólnego z wygodnym życiem, jakie do tej pory prowadził. Nie ma tam elektryczności, brakuje jakichkolwiek materiałów edukacyjnych, a w klasie, w której ma prowadzić zajęcia, obok swoich podopiecznych spotkać może… yaka. Choć początkowo Ugyen chce jak najszybciej stamtąd uciec, zaangażowanie młodych uczniów, ale też serdeczność i niesamowita siła mieszkańców wioski sprawiają, że zaczyna zmieniać opinie o tym wyjątkowym miejscu… „Lunana. Szkoła na końcu świata” jest przepiękną i poruszającą opowieścią o sile człowieczeństwa i zaskakujących scenariuszach, jakie potrafi pisać życie, a piękne górskie krajobrazy, muzyka i subtelne poczucie humoru dodają filmowi niesamowitego klimatu.

RZEKA
Film jest spojrzeniem z lotu ptaka na związek ludzkości z rzekami. Zabiera nas w podróż w czasie i przestrzeni, pokazując rzeki w niespotykanej skali i z niezwykłej perspektywy. Oglądamy strumień zachwycających pod względem wizualnym obrazów z 39 krajów, autorstwa najlepszych fotografów przyrody (m.in. Yanna Arthusa-Bertranda), oddających hołd rzekom zasilającym naszą planetę. Zdjęcia z sześciu kontynentów, często w zwolnionym tempie, w tym spektakularne ujęcia satelitarne, ukazują teksturę wody, prędkość z jaką poruszają się rzeki, a także niebezpieczeństwa, nieprzewidywalność i ekscytujące piękno, które trudno dostrzec z normalnej perspektywy. Dokumentują też negatywny wpływ człowieka, związany z fragmentacją rzek i ich kontrolowaniem, a także skutki tych krótkowzrocznych prób rządzenia naturą. Wspaniałe obrazy uzupełnia poetycki scenariusz napisany przez pisarza i wykładowcę Uniwersytetu w Cambridge Roberta Macfarlane’a a czytany przez Willema Dafoe oraz wspaniała muzyka w wykonaniu Australijskiej Orkiestry Kameralnej wykorzystująca zarówno klasyczne utwory J.S. Bacha, A. Vivaldiego, G. Mahlera, jak i Jonny’ego Greenwooda, Radiohead czy oryginalną kompozycję Richarda Tognettiego i muzykę Williama Bartona. Nagranie ścieżki dźwiękowej do filmu zajęło sześć miesięcy. W ten sposób powstała wnikliwa filmowo-muzyczna refleksja na temat piękna i znaczenia rzek oraz sposobu, w jaki ukształtowały one zarówno wyrafinowane krajobrazy naszej planety, jak i całą ludzką egzystencję.

PISKLAKI
Pełna fantazji i charakterna Zosia, niepewny siebie, wrażliwy Oskar, niezależna, ale nieśmiała Kinga – rozpoczynają naukę w szkole z internatem dla dzieci niewidomych i niedowidzących. Są jak pisklaki. Mają 7 lat i są zbyt mali, by opuścić rodzinny dom. W tak trudnych chwilach, jak rozłąka z rodzicami starają się sobie pomagać…
To film o życiowej lekcji „latania” i o tym, co pozwala nam przetrwać każdy kolejny dzień, nawet jeżeli świat wokół nas się wali. Wyjazd do szkoły z internatem, to dla dzieci najbardziej przełomowy moment ich życia. To sytuacja, która początkowo tylko rani, ale finalnie da im siłę. Nie mają wyboru więc rodzi się w nich motywacja do walki, zmieniają się, aby sprostać życiowemu wyzwaniu. Bardzo szybko odkrywają, że matczyną, czy ojcowską dłoń może zastąpić dłoń dziecka z klasy. W krótkim czasie przekonują się, że są sobie wzajemnie potrzebni. A potem odkrywają, że nikt nie rozumie ich tak dobrze, jak drugie dziecko, które przeżywa to samo. Pojawiają się przyjaźnie. Wyjątkowo silne i trwałe, bo oparte na współodczuwaniu.

BEZMIAR
Rzym, lata siedemdziesiąte XX wieku, czasy ważnych zmian społecznych i kulturalnych, pełne blasku i splendoru. Młoda rodzina Borghetti właśnie wprowadziła się do jednego z nowo wybudowanych bloków mieszkalnych. Przeprowadzka ma wymiar słodko-gorzki. Chociaż rozpościerający się z najwyższego piętra widok na Rzym jest olśniewający, członkowie rodziny nie są sobie tak bliscy jak kiedyś. Clara i Felice nie są już zakochani, ale nie potrafią się rozstać. Dla Clary jej wyjątkowa relacja z trójką dzieci staje się ucieczką przed samotnością. Najstarsza córka, Adriana (11) korzysta z tego, że nikt w sąsiedztwie jej nie zna i zaczyna udawać przed innymi dziećmi, że jest chłopcem. Prowadzi to do rodzinę do krytycznego punktu. Film znalazł się w konkursie głównym tegorocznego 79. MFF w Wenecji, gdzie po premierze publiczność nagrodziła go 12-minutową owacją na stojąco.

HOLY SPIDER
Oparty na faktach thriller, bezkompromisowy obraz współczesnego Iranu. „Holy Spider” obnaża przemoc, jaką posługuje się opresyjny, patriarchalny system. Doskonale przy tym tłumaczy, jak zrodził się gniew protestujących dziś Iranek i Irańczyków. Posępny i gęsty jak parna, miejska noc film Abbasiego miał swoją premierę w konkursie festiwalu w Cannes, skąd z nagrodą dla najlepszej aktorki wyjechała Zar Amir Ebrahimi. To mistrzowski true crime o kobiecie, która z narażeniem życia docieka prawdy, rzucając wyzwanie patriarchalnej zmowie. Ebrahimi zagrała dziennikarkę tropiącą seryjnego zabójcę pracownic seksualnych w świętym irańskim mieście Meszhed (zbrodnie w Meszhedzie wydarzyły się naprawdę – zginęło szesnaście kobiet). Religijni przywódcy, policja i media nie kryją cichego podziwu dla fanatyka, który „czyści” ulice z zepsucia i grzechu. Bohaterka ma więc przeciwko sobie nie tylko mordercę, ale także drapieżników w mundurach i na stanowiskach, dla których życie kobiet – w tym jej własne – nie ma żadnej wartości.

SUNDOWN
Najnowszy film Michela Franco był objawieniem festiwalu w Wenecji. „Sundown” w zaskakujący sposób łączy thriller z love story, gwałtowne zwroty akcji łagodząc czułą melancholią. Opowieść o wakacjach w Acapulco przybierających nieoczekiwany obrót pełna jest narracyjnych zakrętów, za którymi czekają nagłe objawienia, chwile grozy, oszałamiające zachody słońca i radykalne decyzje.
Alice (Charlotte Gainsbourg) i Neil (Tim Roth) spędzają urlop w słynnym meksykańskim kurorcie. Luksusową sielankę przerywa niespodziewany telefon, który zmusi ich do zmiany planów, a w głowie Neila pojawi się pokusa, by całkowicie zmienić swoje życie. Rozgrywający się pomiędzy luksusem i nędzą, przywilejem i jego brakiem, pełnią życia i jego zachodem „Sundown” stawia najważniejsze pytania o to, co naprawdę czyni nas szczęśliwymi. Pieniądze? Miłość? Więzi? A może ich brak?

W GORSECIE
Cesarzowa Elżbieta, skandalistka wiedeńskiego dworu, robi wszystko, by współtworzyć swój mit. U progu czterdziestych urodzin, które według opinii publicznej są ostatecznym końcem jej młodości, zdaje sobie sprawę, że zaczyna być postrzegana przez pryzmat swojego wieku, nie dokonań czy aspiracji. Sisi podejmuje więc walkę o to, by uniknąć wtłoczenia w sztywny gorset oczekiwań oraz zabezpieczyć swoje dziedzictwo. Nagrodzona w Cannes, wspaniała Vicky Krieps w roli Sisi – skandalistki, buntowniczki i najpiękniejszej oraz najbardziej intrygującej kobiety tamtej epoki. Ponadczasowa i uniwersalna opowieść o wolności.

RAZ DWA TRZY
Na finał zaprosiliśmy zespół, który w niedościgniony sposób zinterpretował piosenki Agnieszki Osieckiej i Wojciecha Młynarskiego – z pełnym szacunkiem dla pierwowzorów. Zespół który przez trzy dekady budował ogromną więź ze słuchaczami, grając tysiące koncertów – od małych klubów po wielkie sale koncertowe. To właśnie koncerty stały się znakiem rozpoznawczym Raz, Dwa, Trzy – jego swoistym DNA.
Poprosiliśmy o program „Człowiek czasami serce otworzy”. Agnieszka Osiecka i Wojciech Młynarski posiedli unikatową umiejętność obserwacji ludzkiej potrzeby bycia kochanym. Koncert złożony z piosenek ich autorstwa nie ma służyć porównaniu ich talentów. To żywe, muzyczne zestawienie odmiennego podejścia do uczuciowych usiłowań podejmowanych przez poszczególne bohaterki i bohaterów tych małych dzieł sztuki. Często – jak to bywa w życiu – przypadkowych sytuacji prowokujących burzliwy wzrost napięcia emocjonalnego przeradzającego się w nagłe, zaskakujące, acz nieuniknione np. zakochanie. Postaci z piosenek potrafią zapaść na „chorobę” miłości tak samo szybko, jak mozolnie i z trudem się odkochiwać. Opisać ulotną wymianę spojrzeń, albo spór między zimnym intelektem, a nagłym porywem serca. Czy to w ogóle możliwe? A. Osiecka i W. Młynarski prawdopodobnie przypuszczali, że nie. Ale jako twórcy niemogący i nieumiejący uwolnić się od wrodzonych talentów wiedzieli, że usiłować trzeba. Opowieść pozornie stara jak świat. „Człowiek czasami serce otworzy…” i dozgonna miłość, albo pasmo uczuciowych nieszczęść gotowe. Albo jedno i drugie.